ความหมายของโรคออทิซึม

      ออทิซึม (Autism) เป็นโรคทางจิตเวชเด็กพบได้ในระยะแรก ๆ ของชีวิตก่อนอายุ ๓๐ เดือน เนื่องจากสมองบางส่วนทำหน้าที่ผิดปกติทำให้เด็กที่เป็นโรคนี้มีพัฒนาการด้านสังคมและการสื่อสารล่า ช้าไม่สมวัยจึงมีพฤติกรรมและอารมณ์ผิดแปลกไปจากเด็กในวัยเดียวกัน เด็กที่เป็นโรคนี้เรียกเหมือนกันทั่วโลกว่า เด็กออทิสติก (Autistic child) โดยคำว่า Autism มีรากศัพท์จากภาษากรีกว่า Autos แปลว่า Self (ตนเอง) เด็กออทิสติกมีอาการที่เด่นชัด คือ การแยกตัวอยู่ในโลกของตนเองเนื่องจากสมองของเด็กออทิสติกทำหน้าที่ผิดปกติจึงทำให้เกิดอาการต่าง ๆ ดังนี้

ก. เด็กมีพัฒนาการล่าช้าทางด้านสังคม 

      เด็กจึงแยกตัวอยู่ตามลำพังเหมือนอยู่ในโลกของตนเอง ทำให้เด็กไม่รับรู้และเรียนรู้จากสังคมและสิ่งแวดล้อมรอบตัวเหมือนเด็กปกติทั่วไปในวัยเดียวกัน

ข. เด็กมีพัฒนาการล่าช้าทางด้านการพูด ภาษา และการสื่อความหมาย

      เมื่อถึงวัยที่ควรจะพูดก็พูดไม่ได้ทั้ง ๆ ที่หูไม่ได้หนวก อาจจะพูดเลียนแบบได้โดยไม่รู้ความหมายหรือพูดภาษาตนเองที่ไม่ใช่ภาษาซึ่งคนทั่วไปเข้าใจ

ค. เด็กขาดจินตนาการและมีพฤติกรรมบางอย่างซ้ำๆ ทั้งการกระทำ การพูด และความคิด 

      ทำให้เล่นสมมติไม่เป็น เล่นกับเด็กอื่นไม่เป็นพบว่าเด็กออทิสติกมีปัญหาทางอารมณ์เพิ่มขึ้นเมื่อเด็กอายุมากขึ้นอาการเหล่านี้จะเห็นได้ชัดเจนเมื่อเด็กมีอายุ ๑๘ เดือนขึ้นไป

      โรคออทิซึมนี้พบได้ในเด็กทั่วโลกโดยที่ไม่จำกัดพื้นฐานทางสังคมของบิดามารดา เช่น การศึกษา ฐานะทางเศรษฐกิจ โดยพบโรคนี้ในเด็กชายมากกว่าเด็กหญิงถึง ๔ เท่า ในปัจจุบันยังไม่สามารถสรุปได้ถึงสาเหตุจำเพาะ แต่ยอมรับกันว่าออทิซึมเป็นกลุ่มอาการที่เกิดจากสมองบางส่วนทำหน้าที่ผิดปกติและมีการเปลี่ยนแปลงทางชีววิทยาของระบบประสาทส่วนกลางทำให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งต่าง ๆ ดังนี้
      ๑. ประสาทสัมผัสทางกาย ตา หู จมูก และลิ้น
      ๒. การควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกายทำให้เกิดการกระทำที่ซ้ำ ๆ 
      ๓. การมีสัมพันธภาพต่อบุคคลและการเล่นแบบมีจินตนาการ
      ๔. พัฒนาการในการพูด การสื่อภาษา และการเรียนรู้